|
Relikwie i szczątki oryginalna42@pino.pl
Kult relikwii w burzliwych dziejach chrześcijaństwa . Pozostaje jednym z najbardziej kontrowersyjnych i najbarwniejszych epizodów. Potrafił zmusić nawet do dalekich pielgrzymek. Dziś wydaje się trochę zapomniany, choć właściwiej jest określić „przemilczanych”. W śród wielu wiernych żyje bowiem ciągle głęboka wiara w ich cudowna moc. Słowo relikwia wywodzi się z łacińskiego reliquiae, co oznacza pozostałość, spuścizna. Określa się nim szczątki ciała osoby świętej, przedmioty do niej należące lub takie, z którymi się stykała. Relikwie SA przedmiotem kultu w katolicyzmie, prawosławiu ,islamie i buddyzmie. Kultowi towarzyszy wiara w ich cudowna moc oraz opiekuńcze właściwości. Według zasad buddyzmu, ciała zmarłych są poddawane kremacji. Na stosie spłonęły też zwłoki założyciela religii Siddharthy Gautamy, czyli Buddy. Płomienie nie strawiły jednak najtrwalszych części – zębów. Według tradycji, czterech świętych mężów ponio (...) Zobacz cały wpis na blogu » |
|
Sycylijski Robin Hood oryginalna42@pino.pl
We wrześniu 1943 roku gdy załamał się niemiecko – włoski opór przeciwko aliantów na Sycylię, robiący interesy na czarnym rynku dwudziestoletni Salvatore Giuliano zastrzelił policjanta, który chciał go aresztować W ten sposób rozpoczął swoją karierę przestępczą, by pod koniec 1949 roku stać się najbardziej poszukiwanym zbiegiem, czczonym jednocześnie jako bohater walczący o niepodległość Sycylii i współczesny Robin Hood. Z górskich kryjówek Giuliano robił wraz ze swą bandą wypady za miasteczka i wioski, rabując, zabijając i biorąc zakładników w celu uzyskania okupów. Choć do ścigania bandyty zaangażowano 2000 policjantów, powiązania Giuliano z mafią skutecznie go chroniły. Opowieści o jego wyczynach sprzedawano na dworcach kolejowych, dostarczając tym rozrywki pasażerom, a wędrowni piosenkarze zabawiali wieśniaków balladami na jego cześć – aż do chwili, gdy w brutalnych okolicznościach wyszło na jaw (...) Zobacz cały wpis na blogu » |
|
Nostradamus - prorok czy szarlatan? oryginalna42@pino.pl
Urodzony jako Michael De Notredame 14 grudnia 1503 roku w Saint – Remy, w Prowansji, najsłynniejszy wizjoner wybrał studia medyczne. Jego nauka została jednak w 1525 roku przerwana wybuchem epidemii. Odważnie podróżował więc z miasta do miasta i niósł pomoc potrzebującym. 4 lata później, za sprawa złośliwych kolegów, niemalże odmówiono mu dyplomu lekarza po ukończeniu studiów. Wielka wdzięczność chłopstwa i szacunek pozostałych studentów sprawiły, ze dyplom otrzymał. W 1533 roku otworzył własną praktykę i ożenił się z bardzo zamożną i piękną panną. Wychowywali syna i córkę. Syn nawróconych Żydów zmienił nazwisko na Nostradamus. Wezwano go przed sad kościelny z powodu uwagi, jaka miał zwrócić odnośnie posągu Dziewicy Marii. Gdy wrócił do domu, jego żony i dzieci nie było już wśród żywych – padli ofiarą nawrotu epidemii. Ponownie został opiekunem chorych i cierpiących. Po 10 latach otrzymał dożywot (...) Zobacz cały wpis na blogu » |
|
Papież kobieta - Joanna oryginalna42@pino.pl
Papieże, którzy w okresie Średniowiecza rządzili Kościołem, w przeważającej większości mieli niewiele wspólnego ze świętością. Łatwowierni ludzie gotowi byli przyjąć każdą opowieść na ich temat, nawet jeśli była ona gorsząca. Na początku IX wieku, około roku 818, w Moguncji parze angielskich misjonarzy urodziła się córka Joanna. Jako dziecko wyróżniała się urodą i wdziękiem, a jej niezwykły intelekt wzbudzał podziw otoczenia. Mając 12 lat zakochała się w zakonniku, porzuciła rodziców i, przywdziewając męskie szaty zgłosiła się do klasztoru dla odbycia nowicjatu, byleby tylko być bliżej ukochanego. Niebawem oszustwo wyszło na jaw i zakochana para musiała uciekać przed karą Kościoła a ucieczka przybrała formę pielgrzymki przez Europę do Ziemi Świętej. W Atenach towarzysz Joanny gdzieś zniknął, lecz ona dotarła do Rzymu. Tam nadal udając mężczyznę podjęła pracę notariusza. Wkrótce stała się sławna osobistością. Studenci podziwiali jej elokwencję, filozofie mą (...) Zobacz cały wpis na blogu » |
|
Dzienniki Hitlera - autentyczność, fałsz oryginalna42@pino.pl
Na okładce niemieckiego wydawnictwa tygodnika Der Stern z 25 kwietnia 1983r widniał ogromny napis „Dzienniki Hitlera odnalezione” W środku widniał fragment pamiętników, które miały być sukcesywnie wydawane co tydzień na lamach tejże gazety. Ten materiał pochodził z 62 oprawionych w imitację skóry notatników. Ani współpracownicy Hitlera, ani historycy nie mieli o nim pojęcia. Pamiętniki urywały się ponoć dwa tygodnie przed śmiercią Hitlera w kwietniu 1945r. Rozpoczęła się walka o wykupienie praw do owych dzienników, a wraz z nią wątpliwości co do autentyczności pisma. Zlecono dokładne zbadanie atramentu, oraz grafologiczne przeglądy. Sceptycy pytali jak to możliwe, by Hitler zdołał ukryć pamiętniki przed swoimi sekretarzami, doradcami i służbą. Hitler nienawidził pisania i zazwyczaj tylko dyktował. Ponadto od stycznia 1943 prawdopodobnie cierpiał na paraliż, który uniemożliwiał pisanie w czytelny sposób. Grafolodzy zbadali dw (...) Zobacz cały wpis na blogu » |
|
Sarmacka wersja "Romea i Julii" oryginalna42@pino.pl
Anna i Stanisław Oświęcimowie byli przyrodnim rodzeństwem. Mimo to snuli małżeńskie plany. Stanisław Oświęcim (ok. 1605 – 1657) był stolnikiem bełskim, dworzaninem Władysława IV, marszałkiem dworu hetmana Koniecpolskiego. Także żołnierzem i dyplomatą. Jednak nie wspaniała kariera radowała jego serce. Ze wzajemnością bowiem kochał swą przyrodnią siostrę – Annę. Niestety, nie była to miłość brata do siostry, lecz mężczyzny do kobiety. Rodzeństwo – choć początkowo walczyło z uczuciami – skapitulowało. Stanisław i Anna postanowili zalegalizować związek. Ze względy na bliskie pokrewieństwo, sprawa małżeństwa była jednak niemożliwa. Po wielu konsultacjach i próbach ominięcia rygorystycznych zasad wiary okazało się, że jedyna szansą zalegalizowania związku jest dyspensa papieża. Stanisław wyruszył więc w podróż do Rzymu, wg. niektórych źródeł, ze w pokutnej szacie. Anna pozostała w domu i z utęsknieniem czekała na wieści. Długa i wyczerpująca drog (...) Zobacz cały wpis na blogu » |
|
Przebudzenie wulkanu oryginalna42@pino.pl
Wulkany rzadko wygaszają na zawsze. Usypiają jedynie na jakiś czas, by przerobić siły do kolejnej, często niespodziewanej erupcji. Zaczyna się od głuchego dudnienia, jakby gdzieś pod ziemia usypywał się stos dużych kamieni. Wyraźnie odczuwa się drżenie gruntu. Kilka sekund później nad kraterem pojawia się fragment czarnego pyłu, a potem rozlega huk eksplozji. Do erupcji występujących co kilka dni można się przyzwyczaić. Tym bardziej, że Etna wybucha raczej spokojnie, a potoki lawy poruszają się na tyle powoli, ze podejmowano skuteczne próby skierowania ich sztucznymi kanałami do morza Jońskiego. Wulkany tak łagodne jak Etna należą jednak do rzadkości. Typowa dla lądowego wulkanizmu, zasobna w krzemionkę magma cechuje się dużą lepkością, co sprawia, że kanały którymi wędruje ku powierzchni łatwo się zatykają. Dopływ energii cieplnej z płaszcza Ziemi nie ustaje, więc pod skalnym korkiem powstaje powoli naturalna bomba zegarowa. Jeśli korek jest szczególnie oporny, bomba e (...) Zobacz cały wpis na blogu » |
|
Samotny homo sapiens oryginalna42@pino.pl
Nasz gatunek nazwany człowiekiem rozumnym dzielił planetę z innymi gatunkami rodzaju ludzkiego: człowiekiem wyprostowanym, neoandertalczykiem oraz hobbitem z Florens. Tylko my przeżyliśmy. W pierwszej połowie XIX wieku znaleziono kości i czaszki dziwnych istot, które nazwano neandertalskimi. Żyli oni w Europie i na Bliskim Wschodzie od 200 do 28 tysięcy lat temu. Byli niscy, mieli krótkie kończyny i beczułkowate torsy. Krępa postura zapobiegała utracie ciepła. Dłonie mieli wielkie i silne. Masywna czaszka chroniła duży mózg. Oczy kryły się pod potężnymi wałami nadoczodołowymi. Nos wyglądał tak, jakby ktoś go chwycił i silnie pociągnął.. Służył do podgrzewania chłodnego wdychanego powietrza i chronił płuca przed zapaleniem. W pozbawionej podbródka żuchwie tkwiły potężne zębiska, zwykle starte od żucia skór. Pędzili oni żywot w małych rozproszonych grupach. Cała populacja nigdy nie liczyła więcej niż kilkadziesiąt tysięcy ludzi. Umieli rozpalać ogień i wyrabiali ka (...) Zobacz cały wpis na blogu » |
|
Potop moskiewski oryginalna42@pino.pl
Sienkiewicz pisząc „Potop” odmalował walkę polaków z najazdem szwedzkim. Mimochodem wspomniał, że Kmicic podchodził Chowańskiego i walczył z Septentrionami północy. Rzeczpospolita była wtedy pod zaborami i nie mógł on napisać wprost, ze Kmicic walczył także z najazdami moskiewskimi . Napisał to dopiero Ludwik Kubala na przełomie XIX i XX w. Była to tzw. nieznana wojna. Czasy dramatycznej napaści wojsk sąsiadów. Polska wplątała się w wojnę z Wielkim Księstwem Moskiewskim z chwila podpisania unii z Litwą w 1385 roku. Strona zwycięską w początkowych walkach była Rzeczpospolita. Wszystko to zrodziło ogromną chęć odwetu i tak zawarty w Polanowie w 1634 roku „pokój wieczysty” między Moskwą a Rzeczpospolitą został przerwany wybuchem buntu kozackiego w 1648. Car nie wspomógł kozaków, choć Chmielnicki o to prosił. Dopiero klęski polskie w starciach z Kozakami w 1648-49 roku zmieniły nastawienie cara. Wysłane rok p&oa (...) Zobacz cały wpis na blogu » |
|
Statut Łaskiego - Prawo oryginalna42@pino.pl
Ponad 500 lat temu, 17 stycznia 1506 roku w drukarni Jana Hellera w Krakowie ujrzał światło dzienne pierwszy zbiór prawa polskiego. Do historii przeszedł jako „Statut Łaskiego”, od nazwy wielkiego koronnego, późniejszego prymasa. Polska od dawna miała swoje prawa wywodzące się najpierw ze zwyczajowego prawa słowiańskiego, praw zaciągniętych od sąsiadów, czy przywileje. Jednakże potrzebowała kodyfikacji prawa. Nazwa takiego zbioru prawa była długa „ Pospolity sławnego Królestwa Polskiego przywilej [z] konstytucji” Nazwę tą początkowo zaczęto zmieniać na „Statuty Królestwa Polskiego” Po raz pierwszy nazwa ta pojawiła się 27 kwietnia 1507 roku. Jednak największy wpływ na utworzenie nazwy „statut” miało wydanie kodeksu praw Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1566 roku. Polacy nie mogli być gorsi i tak nazwa „Statuty Królestwa Polskiego”, czyli „Statut łaskiego” przeszła do historii. Około XI (...) Zobacz cały wpis na blogu » |
|
Wielkośc ssaków oryginalna42@pino.pl
Rozmiary zwierząt zwiększają się w wyniku ewolucji. Pierwszy ssak był rozmiary myszy, a dziś prócz bardzo małych zwierzątek, istnieją także duże. Z pierwszego gatunku ssaka, drogą specjacji powstały z czasem dwa gatunki, potem z dwóch cztery itd. Niektóre wymierały, lecz więcej powstało, przyrost naturalny gatunku był dodatni i liczba gatunków ssaków się zwiększyła. W trakcie kolejnych specjacji wielkość pewnych nowych gatunków zwiększyła się w stosunku do wielkości osobników gatunku przodka. W ten sposób maksymalna większość ssaków stopniowo rosła. Trzeba było dużo czasu, by z pierwszego gatunku wielkości myszy stopniowo powstały poprzez łańcuch coraz to większe gatunki pośrednich ssaków, tak dużych jak mamuty. Gary Bueness Jared Diamond i Timothy Flannery zauważyli, że największe zwierzęta żyjące na małej wyspie są z reguły mniejsze niż największe zasiedlające wyspy większe. Pokazali też, że na obszarze lądow (...) Zobacz cały wpis na blogu » |
|
Piękno pająków oryginalna42@pino.pl
Pająki zaskakują różnorodnością rozmiarów, bogactwem kształtów, barw i oryginalnością zachowań. Pajęczą przędze cechuje nadzwyczajna wytrzymałość i elastyczność. Pająki możemy spotkać niemal na każdym kroku, żyją w najbardziej niegościnnych środowiskach. Upały spędzają w norach, chroniąc się przed przegrzaniem i utrata wody. Tęgie mrozy mogą przetrwać ukryte pod śniegiem, w glebie lub szczelinach skalnych. Zapadają wtedy w stan hibernacji lub znacznie zmniejszają swą aktywność. Niektóre gatunki potrafią biegać po powierzchni wody, a nawet nurkować. Jeden gatunek – topik – zdolny jest nawet do długotrwałego przebywania pod wodą, gdzie buduje dom z przędzy. Mimo , że pozbawione skrzydeł – pająki są doskonałymi lotnikami. Na niciach „babiego lata” mogą szybować setki kilometrów, dlatego należą do najbardziej skutecznych kolonizatorów. Piękno jest oczywiście sprawą subiektywnej oceny. Jeśli jednak zgodzimy się, ze piękne mogą być (...) Zobacz cały wpis na blogu » |
|
Nowoczesne Technologie Drukarnia-Reklama-Grafika Busko
Współczesny świat strasznie prędko przekształca się. Można powiedzieć, że każda dziedzina biegnie szalenie szybko. Co pół roku w technice zachodzą tak wielkie przełomy, że smartfon kupiony zaledwie kilka miesięcy wcześniej jest przestarzały. Wraz z nowymi telefonami pojawiają się coraz to nowsze aplikacje. Asortyment aplikacji jest dzisiaj duży. Tylko w sklepie Google Play jest dostępnych więcej niż 1 000 000 najróżniejszych aplikacji mobilnych. Jednocześnie z rozkwitem informatyki klarują się świeże profesje. W ich gronie jest przykładowo zawód specjalisty IT, którego specjalizacją zostało tworzenie nowoczesnych aplikacji mobilnych. Co więcej mają oni obowiązek non stop się edukować albowiem jak już początkowo zostało nadmienione – ewolucja jest w 2014 roku nadzwyczajnie powszechna i także definitywnie nieunikn (...) Zobacz cały wpis na blogu » |
|
Przypadłość informatyków Drukarnia-Reklama-Grafika Busko
Nietypowa przypadłość Informatyków Nie ulega wątpliwości, że praktycznie wszystkie aktywności fizyczne niosą ze sobą pewien rodzaj ryzyka pojawienia się problemów ze zdrowiem. Wydawać by się mogło, że to pracownicy fizyczni są najbardziej narażeni na problemy tego typu. W końcu to oni pracują w obecności ogromnych ciężarów oraz wśród specjalistycznego sprzętu, który może być niebezpieczny. Okazuje się jednak, że pracownicy biurowi czy informatycy także mogą mieć poważne problemy ze zdrowiem. Wszystko związane jest z pozycją, w jakiej spędzają oni sporą część czasu podczas pracy. (...) Zobacz cały wpis na blogu » |
|
Spór Gombrowicza i Sienkiewicza oryginalna42@pino.pl
Sienkiewicz i Gombrowicz to dwa odmienne pojmowania obowiązków pisarskich. Gdyby padło pytanie o pisarza polskiego z pewnością 95% odpowiedziało by, ze autor „Trylogii” Autor „Dzienników” nie chciał być przewodnikiem narodowym ani jego nauczycielem, lecz osoba prywatną „Całe życie walczyłem o to by nie być pisarzem polskim ale sobą, Gombrowiczem, cały ten nałóg mówienia <nasz> uważam za śmieszny”. Zaczadzenie Polską to jego zdaniem powód, dla którego nasi pisarze wybitni nie mogli stać się w pełni wybitnymi, np. Żeromski, któremu stale mieszała się płeć z Ojczyzną. Niedawno ukazała się książka pod tytułem „O literaturze polskiej” W. Boleckiego. W antologii znalazły się fragmenty „Dziennika” poświęcone polskiej literaturze. „Rzecz jasna Gombrowiczowi nigdy nie chodziło tylko o literaturę – nadmienia Bolecki – stawka w tych narracjach była kultura polska jako całość. W (...) Zobacz cały wpis na blogu » |
