Cóż mówić...często nie rozumiem siebie samej, więc nic dziwnego, ze inni mnie nie rozumieją... Często siedzę i tęsknie...tęsknie za Kimś większym, bliższym, bezpieczniejszym...
Taki ze mnie tęsknotek, smutaske, który trzyma wszystko w sobie i ciężko cokolwiek wydusić na głos...
Uwielbiam cisze i samotne przebywanie w pokoju wśród delikatnej muzyki...
Chciałabym nauczyć się kochać...kochać prawdziwe, kochać innych w Tej jedynej prawdziwej Miłości...