|
Czarna Kawa Monstrum albo świata opisanie
Zapach kawy, uczycie senności, pragnienie ciepła, dotyku, miłości, Pełen zadumy, patrzę na Ciebie nieprzytomnymi oczyma, już nie kawą, lecz Tobą świat mi pachnieć zaczyna, widzę morzę w ogrodzie, na morzu róże, falując kłaniają się, widząc Twą piękną buzię, usmiechasz się do każdej z osobna, a po trawie, stopa lekko bosa, stąpa nadobna, rosa zdobi ją lsniącym srebrem, A Ty kroczysz dumnie, oczy są Twym berłem, Już nie księżniczką jesteś lecz królową, do końca życia, mego osłodą, Wyciągam już rękę, na trawie Cię położę... - Czy coś jeszcze dla pana? po chwili wahania... - Drugą kawę proszę. Zobacz cały wpis na blogu » |
