|
Dziwka i ja Okruchy dnia, strzępy nocy
No, nie musiałam już Wojtusiowi więcej dokładać. Rano zadzwonił i oznajmił łamiącym się głosem, że nie mógł spać całą noc, że nie pomagało nawet gorące mleko (a niby czemu miało? nie jest przecież oseskiem :) ), że łaził i palił papierosa za papierosem. Spytany o powód powołał się na dół. Jak zaczął ze mną rozmowę wczoraj wieczorem był w całkiem dobrym nastroju. No, ale bez litości wypytałam go o tę dziwkę. Dawno nie rozmawialiśmy, więc sądziłam, że się zakochał. Może i tak, ale coś mi się zdaje, że bez wzajemności :) Nie odpuściłam tematu zadając "naiwne" pytania. Moja wiedza sięgała momentu, kiedy umówił się z nią "prywatnie" (co za cymbał!) na kawę w Hotelu, bo ona "musiała się komuś wyżalić, a on umie słuchać". Chciał mi opowiedzieć jej historię, że puszcza się, bo potrzebuje pieniędzy na adwokata, żeby rozwieść się z mężem blebleble, przerwałam rozmowę i znajomość. Podobno mężczyźnie najłatwiej popełnić samobójstwo skacząc ze swego Ego na swoje IQ, ale to już był prawdziwie kamikadze-boski wiatr :) No wi (...) Zobacz cały wpis na blogu » |
